درویش نیوز؛ روستای سر سبز و ییلاقی کدیر و به گویش محلی کِهیر؛ در استان مازندران قرار دارد. از جاذبههای این روستا میتوان به آبشار نهرودبار، کوه زیبای قلالو ، چشمههای خنک ، تپه شاه نشین ، دژ آرش کمانگیر و خانه های قدیمی و تاریخی که با نقش های زیبایی در ستونها و تاق های آن است اشاره کرد.
جمعیت ثابت کدیر به ۱۰۰ تن میرسد و این به دلیل برودت زیاد هوا در فصل زمستان و کمبود امکانات رفاهی میباشد. از این رو در فصل گرم سال جمعیت آن به۲۰۰۰ تن هم میرسد.
شرایط آب وهوایی منطقه، دهکده کدیر را به دهکدهیی ییلاقی در ارتفاعات استان مازندران مشهور کرده است . برای دسترسی به این روستای تاریخی میتوان با پیمودن جاده کوهستانی و جنگلی انبوه با گذر از ابر و مه ( جاده آب پری- شهرستان رویان ) در کمتر از یک ساعت از ساحل دریای مازندران به این دهکده کوهستانی رسید و با خنکی نیرو بخش آن در تابستان به جان و تن تازگی بخشید .
تغییر دما آنچنان محسوس است که دودکشهای خانهها در بسیاری از روزها و شبهای تابستان نیز خبر از روشن بودن بخاری های هیزمی آن دارد.
به نقل از کتاب ” تاریخ طبرستان رویان و مازندران نوشته سید ظهیر الدین مرعشی ” دیرینگی روستای کدیر به پیش از اسلام میرسد . مردم آن تا سال ۷۰۰ هجری قمری زرتشتی بوده اند و سالانه ۷۰۰ راس اسب اخته به مسلمانان جزیه میدادند تا آیین اجدادی خویش را حفط نمایند.
بر اساس گورهای کشف شده در کدیر میتوان گفت که مردم در این منطقه از آغاز زرتشتی بودهاند و بنا بر روایتی، کدیر از ‘کوه دیر’ به معنی کوهی که در آن دیری بوده است و یا دیری که در کوه واقع است، میآید. جنگلهای زیبا، کدیر را از هر نظر دیدنی تر کرده است .
به گونهای که در این جنگل انبوه درختانی همچون شاه بلوط – راش – توسکا – آزاد – شمشاد – ممرز – نمدار- اوجا – ملچ – افرا – نارون – گردو – انجیر و غیره یافت میشود.
در گذشته ارتفاع بعضی از درختان مزبور مانند توسکا ییلاقی و اوجا در جنگل کدیر، عباس آباد و گلندرود از چهل متر هم تجاوز میکرد. کدیر از نظر جغرافیایی شرایط بسیار مناسبی دارد به طوری که این روستا از جنوب و شمال بین دو کوه و از هر طرف به جنگل ارتباط دارد همواره با وجود مه زمینی باعث میشود که این دهکده از بسیاری از روستاهای منطقه تفاوت پیدا کند تا جایی که در برنامه معروف تلویزیونی “دیدنی ها” به عنوان “سرزمین مه و زیبایی” معرفی گردد.